Klotylda Błońska dd. Kałuska

ur. 14 kwietnia 1912 r. w Korolówce, zm. 1996 r. w Wągrowcu

Cytując sformułowanie ze świadectwa szkolnego była religii katolickiej obrządku rzymskiego. Mimo bardzo dobrych wyników w nauce skończyła edukację na szkole podstawowej. Zgodnie z praktykowaną wówczas zasadą, na ogół tylko jedno dziecko w rodzinie kształciło się dalej.

Wyszła za mąż za Zygmunta Błońskiego i wraz z mężem do czasu II wojny światowej mieszkali w Korolówce. Podczas wojny Zygmunt był w Wojsku Polskim w Związku Radzieckim, przeszedł szlak bojowy, był ranny. W starszym wieku aktywnie działał w ZBoWiDzie.

Po wojnie zamieszkali najpierw w Kłodzinie, a wkrótce potem w małym domu na przedmieściach Wrocławia, przy ul. Starodworskiej 21. Po sąsiedzku mieszkała siostra Kloci, Ewelina Michałowska dd. Kałuska. Klocia zajmowała się domem z ogródkiem, pomagała siostrze, pracowała jako niania. Zygmunt był stolarzem. Na początku lat 70 tych Błońscy przeprowadzili się do Wągrowca, gdzie przy ul. Księdza Wujka 21 kupili malutki domek z ogrodem.

Klocia była osobą bardzo rodzinną, utrzymywała kontakty listowne i bezpośrednie z rodziną w całej Polsce. Nie mając własnych nie szczędziła na prezenty dla dzieci bliskich. Chętnie udzielała się pomagając przy pracy na gospodarstwie u rodziny z Kłodzina (Kałuskich, Chudzikowskich i Czerniagów). W latach 70 z Alfredą Michałowską odwiedziła Korolówkę.

Spokojna w ruchach, nigdy nie podnosiła głosu, a przez charakterystyczne znamię nad okiem w rodzinie była nazywana „Ciocią z myszką”.

Błońscy dożyli swych lat w Wągrowcu i pochowani są na tamtejszym cmentarzu.