Czesław Kałuski

ur. 18 kwietnia 1906 r. w Korolówce, zm. 1 kwietnia 1980 r.

Czesław Kałuski urodził się jako najstarszy syn Tytusa Kałuskiego. Ożenił się z Joanną Gąsiorowską z Jurjampola i wybudował dom obok gospodarstwa rodowego. W 1945 w ramach repatriacji przeniósł się z żoną do Kłodzina, gdzie gospodarował aż do roku 1970.

Czesław był człowiekiem bardzo konserwatywnym. szczególnie głośnym przeciwnikiem elektryfikacji. W Kłodzinie miał radio na akumulator, więc żeby naładować akumulator jechał specjalnie do Łopienna. Nosił sumiaste wąsy, zaciągał po wschodniemu i potrafił mówić po ukraińsku. Jego ulubionym powiedzeniem i zarazem odpowiedzią na pytania był zwrot: ta i już,  ta i reszta. Interesował się polityką. W rozmowach ciągle nawracał do stosunków politycznych w Polsce międzywojennej, komentował działania Piłsudskiego i Dmowskiego. Krytykował socjalizm i był wierny kościołowi katolickiemu.

W 1970 przeprowadził się z żoną do Nekli i zamieszkali w jednym domu z Klemensem (bratem Czesława) i jego rodziną. Tam oboje dożyli swych dni.

W 1973 roku zebrał się na odwagę i pojechał pociągiem odwiedzić Korolówkę. Po powrocie płakał nad tym, co zobaczył – brak wielu domostw i zły stan tego, co pozostało.

Zmarł w 1980 roku, rok po swojej żonie. Został pochowany na cmentarzu w Nekli.