Rodzinne dzieje

Pochodzenie rodu

Ród Kałuskich pochodzi z miasta Kałuszyn położonego na wzniesieniu Kałuszyńskim (we wczesnych opracowaniach „Wyżyna Kałuska”) na Podlasiu (na Mazowszu). W okresie średniowiecza  przedstawiciele rodu byli właścicielami Kałuszyna. W tej okolicy do dziś znajdują się wsie, których nazwy zawierają człon „Kałuski”, „Kałuska” np. Wólka Kałuska (na północ od Kałuszyna), Wola Kałuska (leżąca na południu od Kałuszyna część miejscowości Mrozy). Ponadto koło Źelechowa jest nazwa Kałuskie jako przysiółek wsi Stefanów. Między innymi w Kałuszynie,  Mrozach, Siedlcu, Węgrowie do dziś mieszkają osoby o nazwisku Kałuski.

Ród ma pochodzenie szlacheckie, a jego znakiem jest herb ROGALA.

Ród ten piastował ważne funkcje społeczne. Kałuski Samuel był podsędkiem w Liwcu, Kałuski Samuel z Kałuszyna, podwojewoda Podlaski, był posłem na sejm elekcyjny, podpisał elekcję Janowi III Sobieskiemu, Kałuski Stanisław był księdzem w zakonie Jezuickim i słynął z pięknych kazań.

Początki w Korolówce

W 1830 roku, po wybuchu Powstania Listopadowego, patriotycznie usposobieni obywatele wstępowali w szeregi wojska polskiego. Wśród nich byli Jan i Józef Kałuscy, którzy służyli pod dowództwem generała Józefa Dwernickiego. Ze swoimi oddziałami przeszli oni cały szlak bojowy od Warszawy do granicy Austro-Węgierskiej. W okolicy Podwołoczysk przekroczyli granicę i doszli do miejscowości Klebanówka, gdzie 27 kwietnia 1831 roku złożyli broń. Powrót w rodzinne strony niósł ze sobą duże ryzyko, dlatego Jan wraz ze swoim kuzynem Józefem udali się na południe. Dotarli do Korolówki położonej w powiecie borszczowieckim. Po przybyciu do Korolówki, Jan Kałuski znalazł schronienie u państwa Stabiszewskich. Wkrótce potem ożenił się i rozpoczął życie w Korolówce. Wybudował gospodarstwo . Był dwukrotnie żonaty i miał pięcioro dzieci: dwie córki i trzech synów. Jeden z synów, Stanisław, pozostał na gospodarstwie. Drugi, Wincenty, wstąpił do seminarium duchownego we Lwowie. Po ukończeniu seminarium został proboszczem w Dobrotworzu na Podolu. Po osiągnięciu wieku emerytalnego zamieszkał u swego bratanka Wincentego Kałuskiego w Warszawie na Żoliborzu. Nabożeństwa odprawiał w kościele pod wezwaniem św. Stanisława. Zmarł w 1939 roku przed wybuchem drugiej wojny światowej. Trzeci z synów Jana, Feliks, wyjechał z Korolówki. Podobnie córki wyszły za mąż i wyprowadziły się z Korolówki.

Ciąg dalszy można wyczytać z podstron zamieszczonych w zakładce „Sami o sobie„

historia Kałuskich tekst oryginalny Eugeniusza Czerniagi

Mała rozprawka o rozdziale „Początki w Korolówce”

Będąc dzieckiem, podczas spotkań rodzinnych, słyszałem o powstańcach listopadowych, którzy nie mogli wrócić do domu i osiedlili się w Korolówce i tak splotły się losy Kałuskich i Korolówki. W tym objęciu byliśmy aż do końca II wojny światowej. Repatriacja z lat 1945-46 chyba na zawsze zakończyła wspólne dzieje.

Ale co z tymi powstańcami? Są historie, legendy w których często jest źdźbło prawdy. Może tym źdźbłem prawdy są owi Kałuscy co brali udział w Powstaniu Listopadowym (29.11.1830 – 21.10.1831). Jednak chyba nie do końca jest prawdą to, że po powstaniu z obawy przed restrykcjami schronili się w Korolówce i tak rozpoczęła się wspólna historia wsi i rodu. Faktem jest spis ludności Korolówki z 1766 roku, który już obejmował Kałuskich. Jak to interpretować, jeszcze nie wiem.